در زبان های برنامه نویسی برای نگهداری مقادیر مختلف می توان از مفهومی به نام Variable یا متغیر استفاده کرد.

برای نمونه یک متغیر می تواند حاوی یک مقدار عددی یا یک عبارت متنی باشد.

برای تعریف یک متغیر در زبان پایتون کافیست یک نام برای آن انتخاب کرده و سپس یک . مقدار به آن اختصاص دهیم. در مثال زیر متغیر a حاوی یک مقدار ۲ می باشد.

a = 2

پس از تعریف کردن یک متغیر ما می توانیم از آن متغیر در محاسبات بعدی استفاده کنیم. برای مثال می توانیم مقدار آن را خوانده و در یک متغیر دیگر قرار دهیم.

b = a

با اجرای دستور فوق مقداری که درون متغیر a هست به متغیر b نیز اختصاص می یابد.

همانطور که از اسم متغیر پیداست مقدار آن قابل تغییر است . برای مثال می توانیم مقدار متغیر b را ۱۰ واحد افزایش دهیم.

b = b + 10

و سپس متغیرهای a و b را با همدیگر جمع کرده و در یک متغیر جدید به نام c قرار دهیم

c = a + b

در هنگام اجرای دستور فوق برنامه مقدار متغیر a و b را بدست می آورد و آن ها را با همدیگر جمع می کند. متغیر a مقدار ۲ و متغیر b مقدار ۱۰ + ۲ یعنی ۱۲ را دارد در نتیجه متغیر c مقدار ۱۴ را خواهد داشت.

برای آنکه مقدار یک متغیر را مشاهده کنیم می توانیم از دستور print به معنای چاپ کردن استفاده کنیم.

این دستور مقدار هر چیزی که به آن ارسال شود را محاسبه و در خروجی چاپ می کند

print(a)
print(b)
print(c)
print(10 + 5)

در مثال فوق در سه خط اول مقدار متغیرهای a , b و c را چاپ کرده ایم سپس مقدار عبارت ۱۰ + ۵ که برابر با ۱۵ است چاپ می شود.

همانطور که گفتیم متغیرها می توانند مقادیر مختلفی را در خود نگه دارند. برای نمونه می توانیم یک متغیر متنی تعریف کنیم و یک متن به آن اختصاص دهیم

a = 'hello'
b = 'dear'
c = 'student'
print(a, b, c)

در این مثال سه متغیر متنی تعریف کرده ایم که هر کدام یک رشته (متن) را در خود جای داده اند. سپس مقدار هر سه متغیر را با دستور print در خروجی نمایش داده ایم.

برای آنکه نوع مقداری که داخل یک متغیر هست را به دست آوریم می توانیم از دستور type استفاده کنیم

a = 'Iran'
b = 15
print(type(a))
print(type(b))

در این مثال متغیر a از نوع متنی و متغیر b از نوع عددی می باشد.